Dieren en nog eens dieren

Op de een of andere manier hebben wij wat met dieren. Waar we ook heen gaan, er is altijd wel een dier dat gered wil worden, zoals zieke egels, vogels langs de berm of kleine vogeltjes die de eerste vlucht niet goed halen, mollen die op de straat geparkeerd staan, niets is te dol. Dan ontfermen wij ons over die diertjes en brengen ze of naar buren die bij de Dierenbescherming werken (wat hebben wij vaak bij hen aangebeld) of naar vogelopvang in Naarden. Wij hebben ons deel gedaan nu is het aan hen om voor hun levens te vechten. Animal Rescue-team.

Maar op vakantie is er ook altijd wel iets met dieren. Pups of kittens die pardoes bij ons aanlopen. Zeg dan maar nee, is heel moeilijk hoor. Willen we vertrekken zit zo'n lief kitten onder de auto. Dus daar zijn wij dan bezig opvang voor ze te vinden. Maar ook vorig jaar in Spanje. Heel toevallig zien wij een afiche geplakt op een verkeerslicht/lantaarn over de vermissing van een bruine boxer. Wij denken dan, wat zielig het zal je hond maar zijn...Dagen later weer heel toevallig tijdens een wandeling in de omstreken hebben we via een stil landweggetje een omsloten wijngaarde gevonden en je raadt het al, met een boxer die duidelijk niet op zijn gemak was daar en die beantwoordde aan de beschrijving van de vermiste boxer op de afiche. Jeetje wat nu? Later gingen we weer langs met eten, die boxer zag er niet slecht uit maar ja dat kan als het nog niet zo lang geleden is geweest. Dus wij blij dat we de boxer hadden gevonden maar nu op welk lantaarn stond die afiche? Weer de hele stad door op zoek naar die afiche. Eindelijk hadden we de juiste lantaarn gevonden en het telefoonnummer genoteerd. We hadden ook een foto gemaakt van de locatie waar we de boxer hadden gevonden en een foto van de boxer zelf natuurlijk, just in case...Toen een heel gedoe om te bellen want kom er maar achter hoe dat precies moet in het Spaans (geen kengetal). Euro's verder is het gelukt om iemand te spreken. Met het beste spaans dat ik kon (eerste klas lagere school spaans zeg maar...) uitgelegd dat we de boxer hadden gevonden. Nou zei die mevrouw: Hij is terecht...!!! Dat kan dus ook gebeuren. Gelukkig dat hij weer bij zijn baasje was, maar het heeft toch 2 dagen van onze vakantie in beslag genomen. Ach het was voor een goed doel, stel je voor dat hij nog steeds vermist was en dat wij hem echt hadden gevonden??? Had gekund!

Op vakantie lopen we altijd alle kruimels op straat te strooien, voor de zwerfdieren. Wij kunnen ons niet voorstellen dat de mentaliteit van de mensen zo dieronvriendelijk kan zijn. Het is al aan het veranderen in het middelandse zee gebied, maar toch nog voor meer verandering vatbaar. Dieren vinden zij lastig, honden zijn alleen handig om dieven af te schrikken en meestal zitten die honden aan korte kettingen vast, helemaal slecht afgericht, compleet gedraggestoord. Katten worden vergiftigd. Dit zijn geen leuke verhalen.

Of dieren die we zagen lopen nadat een groot deel van hun territorium was afgebrand. Honden die met een lege blik in hun ogen liepen, vogels die radeloos rondjes vlogen. Het was een hele angstige situatie. Net zo goed als mensen die elkaar hielpen blussen en mensen in angst en paniek omdat naasten in gevaar waren.

Maar we hebben ook achteraf hilarische situaties gekend waarbij dieren ook weer een rol speelden. Op een prachtig plekje bij een meer hadden wij net het picknickkleed uitgestald, het eten in tupperware doosjes, servies, glazen etc erop. We wilden net beginnen met eten, voelden we de grond onder ons trillen. Oh jee...het nam alleen maar nog meer toe. Was het een aardbeving? Mijn hemel, recht op onze picknick af kwam een kudde koeien en stieren aanrennen. Dit meer was hun drinkplaats. Nou ken je die reclame over waspoeder waarbij alles in een kleed gedaan wordt, nou zo was het bij ons ook. Alles in het kleed en zo in de achterbak van de auto en wegrijden. Pffffff dat was net op tijd.

Of die ene keer op vakantie met een scooter. Nou we hadden druiven, water en heerlijk brood bij ons (net du pain, du vin, du boursin...) bij ons en het was lunchtijd. Even een mooi idylisch plekje uitzoeken zo onder een mooie oude olijfboom. Net alles uitgestald kwamen er toch een paar dolle honden aanrennen. Mijn hemel, wij met die scooter rijden alsof ons leven ervan afhing. Oef, dat scheelde een haartje. Bleek die mooie olijfboom op een bewaakt terrein gelegen te zijn, alleen zonder aankondiging, of misschien wel maar we konden geen Grieks...

Dieren...!