Waalsdorpervlakte
de schaduw heeft zijn lustoord niet verlaten
hij schrijdt bij nacht en ontij ijzig rond
verbonden met de uitgeputte grond
hij kent er alle kuilen, alle gaten
bewaakt door rusteloze kindsoldaten
herstelt de eens gevreesde mastodont
van letsel opgelopen aan het front
hij schrijft opnieuw, bij maanlicht, zijn traktaten
het grootste goed is de geboorteakte
een oude geest, een nieuwe martelaar
hij kent geen twijfel, vreest geen tel van zwakte
en rust slechts twee minuten in het jaar
nog even en de laarzen staan weer klaar
dan houdt hij zich niet langer op de vlakte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten