Vakantie

Aanstaande zaterdag gaan we weer op vakantie en na drie jaar achter elkaar naar Spanje te zijn geweest, wordt het weer tijd om naar Portugal te gaan.

De reis op zich is al een hele belevenis die voor mij pas begint bij de grensovergang Nederland – België. Dan heb ik ook zoiets, ik ben nu Nederland uit en ben in het buitenland. En dan komen we een paar uur later bij de grensovergang België – Frankrijk.

Frankrijk, het tweede land die we moeten doorkruisen. Eerst krijgen we een saai stuk richting Parijs, pas als ik Parijs aankom dan heb ik het gevoel dat ik het slechte weer achter mij laat; (meestal is het hier in Nederland dan slecht weer als we vertrekken.) Na Parijs begint ook langzamerhand het platte landschap in een heuvel landschap te veranderen, met mooie dalen en heuvels. De snelweg wordt ook steeds bochtiger.

Een uur of vier later komen we dan in Bordeaux en dat is voor mij weer een mijlpaal, dit betekent dat we straks de Pyreneeën zullen bereiken. Dan begint pas het feest, althans voor mij. Het landschap verandert snel in een berglandschap en we klimmen tot 1500 meter hoogte. Je voelt je oren dichtklappen maar voor de rest geen problemen.

Benzine auto’s hebben dan ineens minder vermogen en dan ben je blij dat je in een diesel rijdt, want die rijdt zonder problemen naar boven en als je in je achteruitspiegel kijkt dan zie je pas wat voor een klimtraject dat was.

Verbazingwekkend heb ik altijd in de Pyreneeën te maken met regen en op de een of andere manier heb ik hier totaal geen last van. Terwijl ik in Nederland al depressief kan worden van een regenbui. Nee, het regenachtig weer heeft iets mysterieus. In mijn beleving staat het symbolisch voor het afwassen van mijn oude energie die spoedig (als de regen ook ineens ophoudt) vervangen wordt door nieuwe ... als de zon begint te schijnen.

Alweer een uur of zes verder komen we in de buurt van Salamanca. Hier is geen sprake van regen maar van een stevig schijnende zon als je er overdag doorheen rijdt, dan ben je zeer dankbaar dat je een airco hebt ... want dan is het niet uit te houden. Ja, vroeger hadden we geen airco ... dat klopt, en de reis was destijds ook niet makkelijk zonder airco, in ieder geval de hele reis niet.


In de jaren 70, deed je al gauw een dag of drie erover ... gelukkig heb ik dit niet meegemaakt. Nee, mijn reizen per auto richting Portugal begonnen pas in de jaren 80. Eerst als passagier en later als rijder. Verder heb ik de reis Nederland – Portugal ook vele keren met de trein en vliegtuig gemaakt, maar dat is niet te vergelijken met de reis in een auto. Medio jaren 80 ben ik met Angeleyes getrouwd en sindsdien zijn we altijd met de auto overal naar toe geweest. Een enkele keer gevlogen maar dat was meer omdat het moest.

Na een lange rit van zes uur door een platte Spaanse landschap te hebben gereden, komen weer wat heuvels tevoorschijn en dan begint ook het betere bochtenwerk. Ik zeg het betere bochtenwerk omdat je hier meestal geen snelweg meer hebt maar kleiner wegen waar je moet inhalen en veel bochten nemen. En bochten, ja dat vind ik heerlijk om te rijden ... hoe meer hoe beter. Het is ook hier dat de jongens van de mannen worden gescheiden. Een heleboel mensen kunnen alleen op snelwegen rijden en als ze een Mercedes, BMW of andere sportwagen hebben ... ja, dan zullen zij mij op een snelweg gauw voorbij rijden. Maar zodra het bochtig wordt dan haal ik ze allemaal een voor een in ... en dat geeft een geweldige kick. Uiteraard moet het veilig zijn, maar met een goede middenklasser diesel is dat nauwelijks een probleem. Je moet vooral veel schakelen en zo min mogelijk remmen ... en dat is precies wat die anderen doen ... zijn remmen teveel en schakelen niet op tijd terug of helemaal niet.

In de bergen rijden is zalig maar dan moet je wel weten wat je moet doen en uiteraard ervaring hebben, mag ik na ruim 20 jaar in de bergen te rijden ... zeggen dat ik genoeg ervaring heb? Nou, dat denk ik ook wel.

En dan ... eindelijk komt de grensovergang Spanje - Portugal in zicht. Dan begint van alles en nog wat in mijn buik te bewegen ... hordes vlinders worden losgelaten en ik laat ze allemaal stuk voor stuk uitvliegen. Ik wil ze aanraken en succes wensen, maar bang om hun vleugels te beschadigen doe ik het niet en in gedachten wens ik hen een goede reis. Mijn bestemming is bereikt en ik keer uit mijn luchtkasteel weer op aarde. Als ik in Portugal de auto uitstap dan voel ik meteen bij het eerste passen, mijn wortels ineens eruit schieten en zich de bodem inboren ... de bodem voelt ook meteen stevig en geen drassige grond zoals in Nederland. Daarnaast dringt de Portugese zon in mijn poriën en ik voel me meteen thuis, alsof ik hier gisteren was ... nee, dat gevoel is niet te evenaren met iets op aarde.

Na een lange reis van plus minus 22 uur ben ik eindelijk in Portugal gearriveerd, en dan?

Dan begint mijn vakantie en als eerste neem ik een “galão” en een “pastel de nata”. Het eerste is een groot glas koffie met melk en suiker en de tweede een heerlijk Portugese roomgebakje.


Hierna zetten we de reis voort in Portugal, maar dan richting Algarve ook wel het zonnige Portugal genoemd.

Een reis met de auto is voor mij persoonlijk, a way of life.