Het Eurovisie Songfestival, een evenement dat in 1956 voor het eerst werd gehouden in Zwitserland en door de zwiterse Lys Assia werd gewonnen met haar lied Refrain.
Dit eerste Eurovisie Songfestival was meer een radio dan een tv programma, dit komt omdat in 1956 weinig Europeanen een televisietoestel hadden.
Destijds werd Nederland vertegenwoordigd door Corry Brokken met het liedje Voorgoed Voorbij. Dat laatste bleek dus niet waar te zijn, want in 1957 zou Corry Brokken met haar lied Net als toen de tweede Eurovisie Songfestival winnen en daarmee de eerste keer dat Nederland zou winnen. Nederland heeft in totaal vier keer gewonnen tot op heden. Ook dit is Nederland niet tot de finale doorgedrongen die overigens vanavond plaats zal vinden in Helsinki in Finland.
Ik kijk al jaren naar het Eurovisie Songfestival. Bij ons thuis was het een verplichte avond geworden en vooral de scoreboard bijhouden en uitwerken was mijn favoriete bezigheid. En aan de hand van het scoreboard volgden allerlei complot theorieën.
Om eerlijk te zijn, heb ik in 2004 voor het laatst het Eurovisie Songfestival, toen had Turkije gewonnen. En daarna heb ik niet meer een Eurovisie Songfestival gekeken.
Volgens mij is het dieptepunt vorig jaar geweest; Finland mocht het toen winnen met het aller afschuwelijkste lied ooit gezongen op een Eurovisie Songfestival. Ondenkbaar voor woorden om een Hard Rock groep te laten optreden laat staan om te winnen.
Maar goed dat is mijn mening en daarom ben ik gestopt met het kijken naar het Eurovisie Songfestival.
Ik vind dat het namelijk niets meer te maken heeft met het oorspronkelijke doel, namelijk jong en onbekend talent een kans te geven. In de vroege jaren was dit het geval maar ondertussen werd het naast een winstgevend evenement ook een politieke kapstok voor Europa.
Veel mensen zullen bovengenoemde verschijnselen niet inzien of niet willen zien.
In eens gingen bekende mensen meedoen aan het Eurovisie Songfestival, buurlanden gaven elkaar iedere jaar weer dezelfde punten en het scoreboard was aardig voorspelbaar. Het begon eigenlijk al in 1956, toen alle deelnemende landen twee juryleden naar Lugano zonden, behalve Luxemburg, dat de Zwitserse jury voor zich liet stemmen. Dit, samen met het feit dat elk land ook op zichzelf mocht stemmen, verklaart mogelijk het succes van de Zwitserse inzending.
Daarna volgt de overwinning van een land als Israel, ze kwamen, zongen en wonnen. Hoe toevallig was dit? Of moest Europa Israel te vriend houden vanwege de ontwikkelingen in het Midden-Oosten? We zullen het waarschijnlijk nooit weten. Het liedje was zeker niet slecht, maar ik heb betere liedjes zien komen en gaan zonder hoog te eindigen laat staan te winnen? Dan wederom alle voormalige Oostblok landen die opeens in staat waren om te winnen? En in 2004 won verrassend ook nog eens Turkije?
Gisteren tijdens het zappen heb ik toevallig weer eens een afschuwelijke Hard Rock band gezien, volgens mij zijn het dit jaar zelfs twee Hard Rock bands die meedoen aan het Eurovisie Songfestival. Nee, voor mij is het afgelopen met het Eurovisie Songfestival ... het is politiek en kijkcijfers en meer niet.
Ondertussen heb ik op internet een liedje dat op een Eurovisie Songfestival zou thuishoren (althans dat is mijn mening), helaas is het een Chinees liedje en ik ben bang dat wij Europeanen haar niet op haar waarde kunnen schatten.
Wat voor mij de essentie van een Eurovisie Songfestival is, is de muziek en de emotie die daarmee voortkomt belangrijker dan door wie het gezongen wordt en los van welke nationaliteit ook.
Voor mij is dit het winnende liedje voor 2007.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten