Hierbij de vertaling in het Nederlands voor wie het Engelse en/of Portugees taal iets of helemaal te moeilijk vindt.
Dit is de speech van een kind tijdens de UN Milieu Congres in Rio de Janeiro, 3-14 juni 1992.
Het is voor ons al lange tijd geleden, helaas is wat toen gezegd is nog steeds in ons heden van toepassing.
De vraag is wat is er gebeurd sindsdien, wat is er veranderd?
Misschien veel, zoals milieubelastingen en dat bedrijven nu het milieu als marketing tool gebruiken om hun producten aan de man te brengen. Kijk maar naar energiebedrijven met hun zogenaamde groene stroom.
Maar hebben we daadwerkelijk in al die jaren iets voor het milieu gedaan?
Ja, auto's zijn de laatste jaren schoner en zuiniger geworden maar aan de ander kant gingen de energie bedrijven door met het gebruiken van kolen en hout als brandstof voor hun centrales.
We kappen nog steeds bomen in het Amazone gebied weg, de longen van moeder aarde worden zo weggepakt uit onze planeet.
Nee, eerlijk gezegd zie ik weinig tot nu toe en wat wordt gedaan of bedacht is slechts een druppel op de gloeiende plaat. Als we zo doorgaan dan hebben we in 2030 twee planeten nodig (bron: WWF). Het document in pdf kun je hier downloaden.
Het meisje dat de wereld voor 5 minuten liet zwijgen
UN congres in Brazilie/Rio de Janeiro 3-14 juni 1992
Hallo ik ben Severn Suzuki, ik vertegenwoordig de ECO
een organisatie van Kinderen die zich inzetten voor Het Milieu.
We zijn een groep Canadese kinderen tussen de 12 en 13 jaar
waarbij we proberen ons steentje bij te dragen
Vanessa Suttie, Morgan Geisler, Michelle Quigg en ik.
Al het geld dat we nodig hadden om van zover te komen hebben
we zelf kunnen regelen om aan jullie de volwassenen te zeggen:
Jullie moeten je manier van handelen veranderen.
Dat ik hier ben vandaag zal duidelijk maken waar het om gaat.
Ik ben hier om op te komen voor mijn toekomst
Geen garantie hebben ten aanzien van mijn toekomst is niet hetzelfde als
het verliezen van een verkiezing of wat punten op de geldbeurs.
Ik ben hier om te praten in naam van de generaties die op
dit moment er zijn en die nog komen gaan.......
ik ben hier om de hongerige kinderen te verdedigen
wiens hulp niet wordt gehoord.
Ik ben hier om te praten in naam van de onschuldige dieren die doodgaan
over de hele planeet omdat ze nergens meer naartoe kunnen.
We kunnen niet langer onwetend zijn en blijven.
Vandaag de dag ben ik bang om in de zon te liggen
vanwege de gaten in de ozon.
Ik ben bang om de lucht in te ademen want ik weet niet
welke chemische stoffen erin zitten.
Ik had de gewoonte om in Vancouver met mijn vader te vissen tot de dag
dat we een vis met kanker visten...
We weten dat dieren en planten iedere dag worden vernietigd,
tot op het punt van bedreigd worden met uitsterven.
Mijn hele leven heb ik gedroomd van grote kuddes wilde dieren, jungles,
tropische regenwouden vol met vogels en vlinders.
Maar nu vraag ik mij af of mijn kinderen dit alles kunnen gaan zien.
Waren jullie bezorgd om deze dingen
toen jullie mijn leeftijd hadden?
Al deze dingen gebeuren recht voor onze ogen en zelfs dan gaan
we verder met de gedachte en handelwijze alsof we nog
alle tijd van de wereld en alle mogelijke oplossingen hebben.
Ik ben slechts een kind en ik heb geen oplossingen.
Maar ik wil dat jullie weten dat jullie die ook niet hebben.
Jullie weten niet hoe het gat in de ozon te stoppen en te repareren.
Jullie weten niet hoe de zalm te redden uit de vervuilde wateren.
Jullie kunnen de uitgestorven dieren niet tot leven wekken.
Jullie kunnen niet de wouden die ooit bestaan hebben herstellen
waar het vandaag de dag een woestijn is.....
Als jullie niets van dit alles kunnen herstellen, goed maken,
alsjeblieft houd er dan mee op....houd op met vernietigen!.
Hier zijn jullie de vertegenwoordigers van jullie regeringen
zakenmensen, bestuurders, journalisten of politici
maar in het echt zijn jullie,
moeder en vaders,broers en zusters, tantes en ooms.
En jullie zijn allemaal kind.........
Ik ben slechts een kind maar weet dat.
We allen tot een enige familie behoren
van 5 biljoen mensen en in totaal zijn wij 30 miljoen rassen/soorten
die gezamenlijk hetzelfde lucht,water en grond delen.
Geen regering, geen grens, kan deze feiten veranderen.
Ik ben slechts een kind maar weet dat.
Dit probleem beinvloedt ons allen en we zouden moeten handelen
alsof we een wereld van eenheid waren
die aan een gemeenschappelijke doel werken.
Ondanks mijn boosheid ben ik niet blind.
Ondanks mijn angst voel ik geen angst.
Om aan de wereld te vertellen wat ik voel.
In mijn land genereren we zoveel afval.
We kopen en gooien weg, we kopen en gooien weg.
En de Noordelijke landen (Het Westen) delen niet met hen
die nodig hebben zelfs al hebben we meer dan genoeg.
We zijn bang om onze rijkdom te verliezen, bang om te delen.
In Canada hebben we een bevoorrecht leven
met meer dan genoeg voedsel, water en behuizing.
We hebben horloges, fietsen, computers en televisies.
Twee dagen geleden raakten we hier in Brazilie geschokt
toen we bij kinderen waren die op straat wonen.
Luister wat een van hen ons vertelde:
Ik zou heel graag rijk zijn en als ik het was
zou ik alle kinderen van de straat geven: eten, kleding
medicijnen,behuizing, liefde en genegenheid.
Als een kind van de straat dat niets heeft
met anderen wil delen, waarom kunnen wij die alles hebben
dat niet en zijn we gierig?
Ik kan niet ophouden te denken dat deze kinderen
mijn leeftijd hebben en de plek waar we geboren worden
een groot verschil uitmaakt.
Ik zou een van deze kinderen kunnen zijn die leven
in de krottenwijk van Rio (de Janeiro).
Ik zou een van de hongerige kinderen in Somalië kunnen zijn
Of een oorlogsslachtoffer van de oorlog in het Midden-Oosten
of een bedelaar in India.
Ik ben slechts een kind maar weet wel dat
als al het geld besteed aan oorlogen
zou worden gebruikt om de armoe te stoppen
om oplossingen voor de milieuproblemen te zoeken
wat een geweldige plek de aarde zou zijn!
Op school sinds de kleuterschool
hebben jullie ons opgevoed om beleefd en welopgevoed te zijn.
Jullie hebben ons geleerd...
om niet met anderen te vechten maar de zaken op te lossen,
de anderen respecteren en onze rotzooi op te ruimen,
andere mensen met respect behandelen, delen en niet gierig zijn.
Waarom doen jullie dan dat wat jullie
ons hebben geleerd niet te doen?
Vergeet niet waarom jullie deze conferenties bijwonen
en voor wie jullie dit doen
zie ons als jullie eigen kinderen.
Jullie zijn aan het beslissen in welke wereld wij zullen opgroeien,
ouders moeten in staat zijn om hun kinderen te confronteren
door hen te zeggen: alles komt goed!
We zijn onze best aan het doen voor jullie
Maar ik geloof niet dat jullie ons dit kunnen zeggen.
Staan we wel op jullie prioriteitenlijst?
Mijn vader zegt altijd: je bent wat je doet niet dat wat je zegt....
Weet wat jullie doen, doet ons 's nachts huilen
Jullie, volwassenen zeggen ons dat je van ons houdt.
Ik daag jullie uit, alsjeblieft, doe wat jullie zeggen dat je doet
.
UN congres in Brazilie/Rio de Janeiro 3-14 juni 1992
Hallo ik ben Severn Suzuki, ik vertegenwoordig de ECO
een organisatie van Kinderen die zich inzetten voor Het Milieu.
We zijn een groep Canadese kinderen tussen de 12 en 13 jaar
waarbij we proberen ons steentje bij te dragen
Vanessa Suttie, Morgan Geisler, Michelle Quigg en ik.
Al het geld dat we nodig hadden om van zover te komen hebben
we zelf kunnen regelen om aan jullie de volwassenen te zeggen:
Jullie moeten je manier van handelen veranderen.
Dat ik hier ben vandaag zal duidelijk maken waar het om gaat.
Ik ben hier om op te komen voor mijn toekomst
Geen garantie hebben ten aanzien van mijn toekomst is niet hetzelfde als
het verliezen van een verkiezing of wat punten op de geldbeurs.
Ik ben hier om te praten in naam van de generaties die op
dit moment er zijn en die nog komen gaan.......
ik ben hier om de hongerige kinderen te verdedigen
wiens hulp niet wordt gehoord.
Ik ben hier om te praten in naam van de onschuldige dieren die doodgaan
over de hele planeet omdat ze nergens meer naartoe kunnen.
We kunnen niet langer onwetend zijn en blijven.
Vandaag de dag ben ik bang om in de zon te liggen
vanwege de gaten in de ozon.
Ik ben bang om de lucht in te ademen want ik weet niet
welke chemische stoffen erin zitten.
Ik had de gewoonte om in Vancouver met mijn vader te vissen tot de dag
dat we een vis met kanker visten...
We weten dat dieren en planten iedere dag worden vernietigd,
tot op het punt van bedreigd worden met uitsterven.
Mijn hele leven heb ik gedroomd van grote kuddes wilde dieren, jungles,
tropische regenwouden vol met vogels en vlinders.
Maar nu vraag ik mij af of mijn kinderen dit alles kunnen gaan zien.
Waren jullie bezorgd om deze dingen
toen jullie mijn leeftijd hadden?
Al deze dingen gebeuren recht voor onze ogen en zelfs dan gaan
we verder met de gedachte en handelwijze alsof we nog
alle tijd van de wereld en alle mogelijke oplossingen hebben.
Ik ben slechts een kind en ik heb geen oplossingen.
Maar ik wil dat jullie weten dat jullie die ook niet hebben.
Jullie weten niet hoe het gat in de ozon te stoppen en te repareren.
Jullie weten niet hoe de zalm te redden uit de vervuilde wateren.
Jullie kunnen de uitgestorven dieren niet tot leven wekken.
Jullie kunnen niet de wouden die ooit bestaan hebben herstellen
waar het vandaag de dag een woestijn is.....
Als jullie niets van dit alles kunnen herstellen, goed maken,
alsjeblieft houd er dan mee op....houd op met vernietigen!.
Hier zijn jullie de vertegenwoordigers van jullie regeringen
zakenmensen, bestuurders, journalisten of politici
maar in het echt zijn jullie,
moeder en vaders,broers en zusters, tantes en ooms.
En jullie zijn allemaal kind.........
Ik ben slechts een kind maar weet dat.
We allen tot een enige familie behoren
van 5 biljoen mensen en in totaal zijn wij 30 miljoen rassen/soorten
die gezamenlijk hetzelfde lucht,water en grond delen.
Geen regering, geen grens, kan deze feiten veranderen.
Ik ben slechts een kind maar weet dat.
Dit probleem beinvloedt ons allen en we zouden moeten handelen
alsof we een wereld van eenheid waren
die aan een gemeenschappelijke doel werken.
Ondanks mijn boosheid ben ik niet blind.
Ondanks mijn angst voel ik geen angst.
Om aan de wereld te vertellen wat ik voel.
In mijn land genereren we zoveel afval.
We kopen en gooien weg, we kopen en gooien weg.
En de Noordelijke landen (Het Westen) delen niet met hen
die nodig hebben zelfs al hebben we meer dan genoeg.
We zijn bang om onze rijkdom te verliezen, bang om te delen.
In Canada hebben we een bevoorrecht leven
met meer dan genoeg voedsel, water en behuizing.
We hebben horloges, fietsen, computers en televisies.
Twee dagen geleden raakten we hier in Brazilie geschokt
toen we bij kinderen waren die op straat wonen.
Luister wat een van hen ons vertelde:
Ik zou heel graag rijk zijn en als ik het was
zou ik alle kinderen van de straat geven: eten, kleding
medicijnen,behuizing, liefde en genegenheid.
Als een kind van de straat dat niets heeft
met anderen wil delen, waarom kunnen wij die alles hebben
dat niet en zijn we gierig?
Ik kan niet ophouden te denken dat deze kinderen
mijn leeftijd hebben en de plek waar we geboren worden
een groot verschil uitmaakt.
Ik zou een van deze kinderen kunnen zijn die leven
in de krottenwijk van Rio (de Janeiro).
Ik zou een van de hongerige kinderen in Somalië kunnen zijn
Of een oorlogsslachtoffer van de oorlog in het Midden-Oosten
of een bedelaar in India.
Ik ben slechts een kind maar weet wel dat
als al het geld besteed aan oorlogen
zou worden gebruikt om de armoe te stoppen
om oplossingen voor de milieuproblemen te zoeken
wat een geweldige plek de aarde zou zijn!
Op school sinds de kleuterschool
hebben jullie ons opgevoed om beleefd en welopgevoed te zijn.
Jullie hebben ons geleerd...
om niet met anderen te vechten maar de zaken op te lossen,
de anderen respecteren en onze rotzooi op te ruimen,
andere mensen met respect behandelen, delen en niet gierig zijn.
Waarom doen jullie dan dat wat jullie
ons hebben geleerd niet te doen?
Vergeet niet waarom jullie deze conferenties bijwonen
en voor wie jullie dit doen
zie ons als jullie eigen kinderen.
Jullie zijn aan het beslissen in welke wereld wij zullen opgroeien,
ouders moeten in staat zijn om hun kinderen te confronteren
door hen te zeggen: alles komt goed!
We zijn onze best aan het doen voor jullie
Maar ik geloof niet dat jullie ons dit kunnen zeggen.
Staan we wel op jullie prioriteitenlijst?
Mijn vader zegt altijd: je bent wat je doet niet dat wat je zegt....
Weet wat jullie doen, doet ons 's nachts huilen
Jullie, volwassenen zeggen ons dat je van ons houdt.
Ik daag jullie uit, alsjeblieft, doe wat jullie zeggen dat je doet
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten