Vakantie

Aanstaande zaterdag gaan we weer op vakantie en na drie jaar achter elkaar naar Spanje te zijn geweest, wordt het weer tijd om naar Portugal te gaan.

De reis op zich is al een hele belevenis die voor mij pas begint bij de grensovergang Nederland – België. Dan heb ik ook zoiets, ik ben nu Nederland uit en ben in het buitenland. En dan komen we een paar uur later bij de grensovergang België – Frankrijk.

Frankrijk, het tweede land die we moeten doorkruisen. Eerst krijgen we een saai stuk richting Parijs, pas als ik Parijs aankom dan heb ik het gevoel dat ik het slechte weer achter mij laat; (meestal is het hier in Nederland dan slecht weer als we vertrekken.) Na Parijs begint ook langzamerhand het platte landschap in een heuvel landschap te veranderen, met mooie dalen en heuvels. De snelweg wordt ook steeds bochtiger.

Een uur of vier later komen we dan in Bordeaux en dat is voor mij weer een mijlpaal, dit betekent dat we straks de Pyreneeën zullen bereiken. Dan begint pas het feest, althans voor mij. Het landschap verandert snel in een berglandschap en we klimmen tot 1500 meter hoogte. Je voelt je oren dichtklappen maar voor de rest geen problemen.

Benzine auto’s hebben dan ineens minder vermogen en dan ben je blij dat je in een diesel rijdt, want die rijdt zonder problemen naar boven en als je in je achteruitspiegel kijkt dan zie je pas wat voor een klimtraject dat was.

Verbazingwekkend heb ik altijd in de Pyreneeën te maken met regen en op de een of andere manier heb ik hier totaal geen last van. Terwijl ik in Nederland al depressief kan worden van een regenbui. Nee, het regenachtig weer heeft iets mysterieus. In mijn beleving staat het symbolisch voor het afwassen van mijn oude energie die spoedig (als de regen ook ineens ophoudt) vervangen wordt door nieuwe ... als de zon begint te schijnen.

Alweer een uur of zes verder komen we in de buurt van Salamanca. Hier is geen sprake van regen maar van een stevig schijnende zon als je er overdag doorheen rijdt, dan ben je zeer dankbaar dat je een airco hebt ... want dan is het niet uit te houden. Ja, vroeger hadden we geen airco ... dat klopt, en de reis was destijds ook niet makkelijk zonder airco, in ieder geval de hele reis niet.


In de jaren 70, deed je al gauw een dag of drie erover ... gelukkig heb ik dit niet meegemaakt. Nee, mijn reizen per auto richting Portugal begonnen pas in de jaren 80. Eerst als passagier en later als rijder. Verder heb ik de reis Nederland – Portugal ook vele keren met de trein en vliegtuig gemaakt, maar dat is niet te vergelijken met de reis in een auto. Medio jaren 80 ben ik met Angeleyes getrouwd en sindsdien zijn we altijd met de auto overal naar toe geweest. Een enkele keer gevlogen maar dat was meer omdat het moest.

Na een lange rit van zes uur door een platte Spaanse landschap te hebben gereden, komen weer wat heuvels tevoorschijn en dan begint ook het betere bochtenwerk. Ik zeg het betere bochtenwerk omdat je hier meestal geen snelweg meer hebt maar kleiner wegen waar je moet inhalen en veel bochten nemen. En bochten, ja dat vind ik heerlijk om te rijden ... hoe meer hoe beter. Het is ook hier dat de jongens van de mannen worden gescheiden. Een heleboel mensen kunnen alleen op snelwegen rijden en als ze een Mercedes, BMW of andere sportwagen hebben ... ja, dan zullen zij mij op een snelweg gauw voorbij rijden. Maar zodra het bochtig wordt dan haal ik ze allemaal een voor een in ... en dat geeft een geweldige kick. Uiteraard moet het veilig zijn, maar met een goede middenklasser diesel is dat nauwelijks een probleem. Je moet vooral veel schakelen en zo min mogelijk remmen ... en dat is precies wat die anderen doen ... zijn remmen teveel en schakelen niet op tijd terug of helemaal niet.

In de bergen rijden is zalig maar dan moet je wel weten wat je moet doen en uiteraard ervaring hebben, mag ik na ruim 20 jaar in de bergen te rijden ... zeggen dat ik genoeg ervaring heb? Nou, dat denk ik ook wel.

En dan ... eindelijk komt de grensovergang Spanje - Portugal in zicht. Dan begint van alles en nog wat in mijn buik te bewegen ... hordes vlinders worden losgelaten en ik laat ze allemaal stuk voor stuk uitvliegen. Ik wil ze aanraken en succes wensen, maar bang om hun vleugels te beschadigen doe ik het niet en in gedachten wens ik hen een goede reis. Mijn bestemming is bereikt en ik keer uit mijn luchtkasteel weer op aarde. Als ik in Portugal de auto uitstap dan voel ik meteen bij het eerste passen, mijn wortels ineens eruit schieten en zich de bodem inboren ... de bodem voelt ook meteen stevig en geen drassige grond zoals in Nederland. Daarnaast dringt de Portugese zon in mijn poriën en ik voel me meteen thuis, alsof ik hier gisteren was ... nee, dat gevoel is niet te evenaren met iets op aarde.

Na een lange reis van plus minus 22 uur ben ik eindelijk in Portugal gearriveerd, en dan?

Dan begint mijn vakantie en als eerste neem ik een “galão” en een “pastel de nata”. Het eerste is een groot glas koffie met melk en suiker en de tweede een heerlijk Portugese roomgebakje.


Hierna zetten we de reis voort in Portugal, maar dan richting Algarve ook wel het zonnige Portugal genoemd.

Een reis met de auto is voor mij persoonlijk, a way of life.

Pamplona

Al jaren wil ik naar Pamplona.

Waarom?

Vanwege het beruchte stierenrennen die in het beroemde boek Death in the afternoon van Ernest Hemingway wordt beschreven.

Eigenlijk gaat het hier om de San Fermin feesten (in het Spaans Fiestas de San Fermin) ter ere van de heilige San Fermin. En ze worden altijd gehouden van 6 t.m 14 juli in het stadje Pamplona in de regio Navarra in Spanje.

En laat ik toevallig altijd langs Pamplona rijden als ik richting Portugal rijd, nu wil ik dit jaar (als het lukt) een kijkje nemen in Pamplona. Of ik langs rij hangt natuurlijk af van hoe laat wij er kunnen zijn. Want stierenrennen, beginnen heel vroeg, namelijk om 08:00 uur.

Het stierenrennen (in het Spaanse Encierro de Toros), is het beroemdste onderdeel van de feesten sinds 1951. Om precies 08:00 uur ’s-ochtends gaat een vuurpijl af zodra de stieren in de straat worden gelaten, gevolgd door een tweede vuurpijl als alle stieren in de straat zijn.
De zes vechtstieren worden begeleid door een aantal ossen, om vervolgens over een afstand van 1000 meter door de nauwe straten van Pamplona te worden gejaagd. Het is onmogelijk om tegen de snelle stieren te rennen of ze zelfs maar bij te willen houden.

Een ervaren stierenliefhebber zal een voorsprong van 30 seconden nemen en pas zijn maximum snelheid bereiken wanneer hij in de buurt is van de arena om vervolgens als eerste naar binnen te gaan, achtervolgd door de menigte met daarachter de stieren.
Dat is de traditie.

En dit alles, slechts in drie minuten tijd, maar net genoeg om mens en dier te voorzien van een gigantische stoot adrenaline. Doordat de straten in Pamplona niet zijn bedekt met aarde/zand, glijden de stieren vaak uit en hebben soms lelijke valpartijen waarbij zij letterlijk en figuurlijk de rennende mensen voor zich omver gooien met alle gevolgen van dien. Bedenk wel dat sommige stieren wel 600 kg wegen.

Als de stieren in de arena zijn aangekomen, wordt een derde vuurpijl afgevuurd zodat men op straat weet dat de stieren binnen zijn. Vervolgens wordt een vierde en laatste vuurpijl afgevuurd als alle stieren in hun stallen zijn.

Tijdens een stierenrennen (althans in Pamplona) is het de bedoeling om voor de stieren uit te rennen en uit de buurt te blijven van hun gevaarlijke horens. Maar dat lukt lang niet iedereen en daardoor vallen jaarlijks vele gewonden en af en toe zelfs doden.

Hoe dichtbij een stier soms kan, zijn kun je in de volgende foto’s zien en soms wordt men letterlijk en figuurlijk aan de horens geregen. Maar wil je een indruk krijgen van hoe zo’n stierenrennen gaat, dan kun je beter onderstaande filmpje bekijken. Het gaat soms erg hard aan toe, in paniek rennen mensen over elkaar heen en de stier heeft geen medelijden.

Het stierenrennen is eigenlijk bedoeld voor de jongemannen tussen de 16 en 18 jaar, hiermee kunnen zij hun mannelijkheid bewijzen door een stier te trotseren. Traditioneel draagt men een witte shirt en broek met een rode sjaal en sjerp. Wat je soms ziet (en dat is minder leuk om te zien) zijn dronken mannen, door de drank drinken ze moed in en denken dan zo’n stier voor te kunnen blijven. Nou, stieren en drank gaan niet samen en ik kan het weten. Nee, ik drink niet ... maar stierenrennen kijk ik al sinds ik 3-4 jaar ben. Alleen omdat het in september wordt gehouden en mijn kinderen op school zitten heb ik de laatste tien jaar niet meer gekeken.

Ook in Portugal zijn stierenrennen (in het Portugees Largadas) en de plaats waar ik vroeger woonde in Portugal was Moita do Ribatejo, aan de andere kant van de Rio Tejo (de rivier de Taag).
Het stierenrennen heeft niets te maken met stierengevechten, de zogenaamde corrida’s. Een stierenrennen heeft daarom ook een diervriendelijk karakter, hierbij is de stier niet het slachtoffer maar de mens zelf. Ikzelf zie het als de dag dat de stier wraak kan nemen, nu is hij niet het gejaagde dier maar de stier zelf maakt nu jacht op de mens.

Voor buitenstaanders is stierenrennen een feest voor waaghalzen en dronkaards. Niets is minder waar, het is een feest voor de stierenliefhebbers en geloof mij ... een stierenliefhebber is niet een waaghals. Een stierenliefhebber in hart en nieren kent zijn beperking, voelt angst, heeft zelfkennis en een ontzaglijk respect voor een stier. Terwijl een waaghals is iemand die het gevaar niet kent en de dood niet vreest.

Om te kunnen overleven tijdens een stierenrennen, moet je eerst een mentor hebben gehad, iemand die jou vertelt hoe een stier in elkaar steekt, hoe interpreteer je zijn signalen, hoe hanteert hij zijn horens, wat je wel moet doen en vooral niet doen als je door een stier wordt gepakt. Daarnaast geldt ervaring, conditie (mentaal en lichamelijk) enzovoort. Ik heb vanaf jongs af aan zo’n mentor gehad, namelijk mijn opa ... later toen ik naar Nederland kwam en op vakantie ging met mijn ouders is de mentorschap overgenomen door mijn oom. Dit komt doordat mijn opa toen een stuk ouder werd en niet meer kon rennen. Dus ging ik altijd met mijn oom naar de stierengevechten. Eigenlijk wordt dit van vader op zoon doorgegeven. Echter mijn vader was geen stierenliefhebber, die vond het maar niets behalve het culinaire aspect na stierenrennen ... lekker eten en drinken.

Mijn zoon en dochter vinden het wel leuk om stierenrennen te zien, alleen ik heb ze nooit kunnen begeleiden doordat ze nog te klein waren. Maar als we naar Pamplona gaan, zullen ze het erg leuk en spannend vinden. Dus ik ben benieuwd.

Ikzelf ben niet tegen stierengevechten, maar ik ben wel tegen het doden van stieren na een stiergevecht. Waarom? Omdat zonder een stier is er geen stiergevecht en de stier mag beloond worden voor zijn werk door naar zijn weiland terug te keren en niet naar het abattoir.

Voor de volledigheid wil ik hierbij vermelden dat in Portugal geen stieren gedood mogen worden, dit in tegenstelling tot Spanje en Mexico. Ook Frankrijk kent stierengevechten, weliswaar in de regio’s langs de grens van Spanje (ook wel Baskenland genoemd.

Hemingway

Ernest Miller Hemingway is geboren in Illinois op 21 juli 1899 en gestorven in Idaho op 2 juli 1961. Hemingway was een Amerikaanse schrijver.

Hij begon zijn carrière als nieuwsschrijver voor een krant in Kansas City op zeventienjarige leeftijd.

Hemingway werd rond de Eerste Wereldoorlog afgekeurd, vermoedelijk vanwege zijn ogen. In plaats van soldaat te worden, werd hij vrijwilliger bij het Rode Kruis. Hij reed mee in een ambulance aan het Italiaanse front. Op 8 juli 1918 raakte hij zwaargewond en verbleef een paar maanden in het ziekenhuis.

Na zijn terugkeer in Amerika heeft hij voor verschillende Amerikaanse en Canadese kranten gewerkt en werd naar Europa gestuurd om verslag te geven over onder andere de Griekse Revolutie.

Hij heeft ook veel van zijn ervaring gedurende de Eerste Wereldoorlog gebruikt voor zijn boeken.

Hemingway was al drie keer getrouwd geweest toen hij voor de vierde keer met Mary Welsh in 1944 trouwde. Hij is de vader van drie kinderen (twee dochters en een zoon).

In 1953 won Hemingway met het boek The old man and the sea (1952) de prestigieuze Pulitzer Prijs. Een jaar later zou hij de Nobelprijs voor de literatuur winnen. Hemmingway werd vooral in Europa bekend door zijn boek Death in the afternoon (1932), over de stierengevechten in de Spaanse Pamplona. En mede hierdoor is het stadje Pamplona wereldwijd bekend.

Hemingway werd bekend door zijn korte verhalen, die gekenmerkt worden door een unieke, sobere en laconieke verhaaltrant. Zijn stijl zou grote invloed uitoefenen op het moderne Amerikaanse proza.

In zijn laatste levensjaren, leed hij vooral aan zware depressies, die periode bracht hij hoofdzakelijk op Cuba door. Op 2 juli 1961 besloot hij zijn leven te beëindigen, door een schot uit zijn favoriete geweer.

Bizar is dat hij niet de enige in zijn familie was die zelfmoord pleegde. Zijn vader, broer, zuster en zijn kleindochter kwamen op dezelfde manier aan hun eind.

Raikkonen wint in Frankrijk

Gisteren had Ferrari al de pole-position gepakt met Massa achter het stuur en vandaag heeft Kimi Raikkonen eindelijk weer van zich laten spreken door de GP van Frankrijk op zijn naam te zetten. Wellicht zelfs de laatste GP die op Magny-Cours werd gehouden.

Door de overwinning van Raikkonen hebben nu alle vier koplopers en dus kanshebbers op de titel allemaal twee GP’s gewonnen. Kortom de strijd om de wereldtitel heeft wederom een nieuwe impuls gekregen en is nog lang niet beslist met nog negen GP’s te gaan.

De tweede plaats van Felipe Massa zorgt natuurlijk voor een mooie 1-2 van Ferrari.

En de derde man op het podium was niemand minder dan Lewis Hamilton, de F1 “wonderkind” was voor de achtste keer op rij op het podium te vinden. En hiermee heeft hij zijn positie in het kampioenschap weer wat verstevigd.

Op de vierde plaats eindigt Robert Kubica, de Pool die in Canada een zware crash had meegemaakt en nu liet hij zien dat hij zeer fit is en voor zijn teamgenoot wist te finishen. Nick Heidfeld wist alsnog vijfde te eindigen en zo scoorde BMW een mooie 4^de en 5^de plek.

Op de zesde plaats vinden we Giancarlo Fisichella in de Renault, voor de Fransen natuurlijk niet hoog genoeg geëindigd maar het team was er blij mee want meer had er zeker niet ingezeten.

En op de zevende plaats vinden we triest genoeg de tweevoudige wereldkampioen, Fernando Alonso in de tweede McLaren. Alonso had gisteren tijdens de kwalificatie al problemen met de versnellingsbak en moest vanuit een 10^de plaats vertrekken.

Hoewel de snelheid van de McLaren hoger was dan die van de BMW’s en de Renault, is het hem niet gelukt om naar voren te komen. Hij moest genoegen nemen met slechts 2 punten waardoor het verschil tussen hem en zijn teamgenoot Lewis Hamilton alleen groter werd.

Het laatste puntje ging naar de Honda rijder, Jenson Button die ook meteen de aller eerste WK-punt voor de Honda heeft gescoord.

En de rest was “business as usual” met een uitval van Christijan Albers die tot de grootste blunder van 2007 in de herinnering van Spijker zal blijven. Albers reed weg terwijl men nog aan het tanken was, gevolg was dat de slang die hij achter zich meenaam ervoor zorgt dat hij uitviel en wederom de finishvlag niet heeft gezien. De overgebleven Spijker zag wel de finish maar wel als laatste wagen.

En zo eindigde de toch al saaie GP van Frankrijk, wellicht de laatste die gehouden werd op Magny-Cours en wellicht is er volgend jaar helemaal geen GP van Frankrijk?

Maar de grote vraag is nu, wat gaat Lewis Hamilton doen in eigen land tijdens de GP van Engeland? Zal hij de druk aankunnen en wederom winnen? Of zal Alonso hem op eigen bodem verslaan en zo dichterbij komen of zullen wederom de Ferrari’s toeslaan?

En gaat Jenson Button zorgen voor een Britse overwinning?

Ik zal in ieder geval tijdens mijn vakantie in Portugal, kijken naar de GP van Engeland en van Europa.

10 jaar zonder Diana

Geboren op 1 juli 1961 en op 31 augustus 1997 (tien jaar geleden) verongelukte Prinses Diana Frances Spencer in een tunnel in Parijs. Om precies te zijn in de Franse tunnel, Pont de l’Alma. Een paar jaar geleden zijn wij met z’n vieren naar Parijs geweest en we hebben de tunnel bezocht, de sfeer was kil en onrustig. Alleen een gouden fakkel van een paar meter hoog en doorsnede gaven aan wat voor een vreselijk ongeluk hier had plaatsgevonden naast allerlei graffiti langs de koude betonnen wand van de tunnel.

Haar dood is tot op heden nog steeds onopgelost en ik vrees dat we nooit achter de waarheid zullen komen of mogen komen. Haar dood is een beetje vergelijkbaar met Norma Jean Baker, beter bekend als Marilyn. Ook de dood van Marilyn roept zoals die van Diana, allerlei vraagtekens en dus genoeg voeding voor allerlei complot theorieën.

Als we naar een deel van haar naam kijken, dan valt Frances meteen op bij mij?

En waar is ze gestorven? In Frankrijk oftewel in France.

Daarnaast werd ze gereden in een Mercedes-Benz S280, dus France + S = Frances.

Als tweede in de tunnel Pont de l’Alma, letterlijk vertaald in de “Brug van de ziel”, ze was samen met haar minnaar, Dodi Al-Fayed. Had ze haar zielsmaatje eindelijk gevonden?

En als derde, is het natuurlijk heel toevallig allemaal dat de Mercedes waarin ze reed niet zomaar tegen een pilaar is gereden, maar juist tegen de 13de pilaar? Als we haar geboortedatum en sterfdatum plus het laatste getal van haar geboortejaar en het jaar waarop ze gestorven is, dan komen we op het getal 13.

Is bovenstaande allemaal toeval? Vast wel ... ik weet het niet, maar het klopt wel.

Ter ere van haar wordt vandaag een speciaal concert uitgezonden die door haar zoons is georganiseerd, namelijk Prins William en Prins Harry.

Hoewel Prinses Diana geen slecht mens was, had zij ook haar duistere kant, ze was ook een manipulerende vrouw met een “psychische stoornis”, althans als de mensen om haar heen mag geloven. Zo heeft Diana de Britse tabloids op uitgebreide schaal misbruikt voor haar eigen doelen. Bovendien heeft ze in haar kruistocht op zoek naar liefde maar liefst tijdens haar huwelijk minstens zes minnaars gehad.

Desondanks was ze een vrouw met lef, die als enige tegengas durfde te geven aan de “Mother Queen”, ze was een vrouw die haar hart op de goede plaats had (ze gaf veel aan goede doelen) en bovenal ze was een moeder die twee jonge kinderen achterliet.